จากพระวิสัยทัศน์สู่ความมั่นคงทางอาหารของคนไทย

“...เพราะว่ามีสารคาร์บอนขึ้นไปในอากาศมาก จะทำให้เหมือนเป็นตู้กระจกครอบ
แล้วโลกนี้ก็จะร้อนขึ้น เมื่อโลกนี้ร้อนขึ้นมีหวังว่าน้ำแข็งจะละลายลงทะเล
และรวมทั้งน้ำในทะเลนั้นจะพองขึ้น…
ถ้าเรามาศึกษาอย่างใจเย็น อย่างมีเหตุผลแล้วก็จะหาทางแก้ไขได้ หรืออย่างน้อยก็
ให้พยายามแก้ไขมันดีกว่าที่จะมาขัดแย้งกัน....”

(พระบรมราโชวาทพระบาทสมเด็จพระบรมชนกาธิเบศร มหาภูมิพลอดุลยเดชมหาราช บรมนาถบพิตร
ในโอกาสวันเฉลิมพระชนมพรรษา เมื่อวันที่ 4 ธันวาคม พ.ศ. 2532)

       พระราชดำรัสข้างต้นที่หยิบยกมากล่าวเกริ่นนำในครั้งนี้เป็นพระราชดำรัสความตอนหนึ่งที่ตรัสไว้มาก่อนหน้าที่กระแสอนุรักษ์สิ่งแวดล้อมเกี่ยวกับสภาวะโลกร้อนจะถูกพูดถึงเป็นวงกว้างในปัจจุบัน ซึ่งนับเป็นเวลากว่า 30 ปีแล้ว ไม่เพียงแต่การให้ความรู้แก่พสกนิกรชาวไทยเท่านั้น พระองค์ยังพระราชทานแนวทางที่สามารถช่วยปรับเปลี่ยนเพื่อฟื้นฟูธรรมชาติให้กลับมาสมดุลดังเดิม 

       ตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาได้เป็นเครื่องพิสูจน์แล้วว่า ‘ปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง’ สามารถส่งเสริมคุณภาพชีวิตของพสกนิกรชาวไทยได้อย่างแท้จริง ด้วยแนวคิดการพัฒนาเพื่อพึ่งพาตนเอง (Self Reliance) และนอกเหนือจากการพึ่งพาตนเองและช่วยเหลือตนเองเป็นหลักสำคัญแล้ว พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 9 ยังทรงพระวิริยะอุตสาหะ ทุ่มเทกำลังพระวรกายและพระสติปัญญา เพื่อค้นคว้าหาแนวทางการพัฒนาให้พสกนิกรชาวไทยได้มีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีขึ้นและสามารถดำรงชีวิตได้อย่างร่มเย็นเป็นสุข

ปรัชญาเศรษฐกิจพอเพียง

       “เศรษฐกิจพอเพียง” เป็นปรัชญาที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว รัชกาลที่ 9 พระราชทานพระราชดำริชี้แนะแนวทางแก่พสกนิกรชาวไทยมาโดยตลอด รวมถึงทรงเน้นย้ำแนวทางการแก้ไขปัญหา เพื่อให้ประชาชนรอดพ้นจากวิกฤตการณ์ต่าง ๆ สามารถดำรงชีวิตอยู่ได้อย่างมั่นคงและยั่งยืนภายใต้กระแสโลกาภิวัตน์และวัฒนธรรมจากโลกภายนอก

“...การพัฒนาประเทศจำเป็นต้องทำตามลำดับขั้น ต้องสร้างพื้นฐานคือ ความพอมี พอกิน พอใช้ของประชาชนส่วนใหญ่เบื้องต้นก่อน โดยใช้วิธีการและอุปกรณ์ที่ประหยัดแต่ถูกต้องตามหลักวิชาการ เมื่อได้พื้นฐานความมั่นคงพร้อมพอสมควร และปฏิบัติได้แล้ว จึงค่อยสร้างค่อยเสริมความเจริญ และฐานะทางเศรษฐกิจขั้นที่สูงขึ้นโดยลำดับต่อไป...”